ای خداوند....!
ماه رمضان در میان ما بس ستوده زیست وما را مصاحب ویاری،نیکو بود وگرانبهاترین سودهای مردم جهان را به ما ارزانی داشت .
اما چون زمانش به سر رسیدومدتش و شمار روز هایش پایان گرفت آهنگ رحیل کرد.
ای خداوند ...!
اینک بااو وداع می کنیم ،همانند وداع با عزیزی که فراقش بر ما گران است
و رفتنش ما را غمگین می کند ، عزیزی که اورا بر ما پیمانی است که باید نگه داریم
وحرمتی که باید رعایت کنیم حقی که باید ادا نماییم.
پس اکنون می گویم:بدرود ای بزرگترین ماه خداوند وای عید اولیای خدا.
بدرود ای ماه دست یافتن به آرزوها ،ای ماه سر شار از اعمال شایسته بندگان خداوند.
بدرود تورا وآن شب قدر تورا که از هزار ماه بهتر است.
بدرود که دیروزکه درمیان ما بودی آزمند ماندنت بودیم وامروزکه از میان ما خواهی رفت آتش اشتیاق در دل ما شعله ور خواهد شد.
ای خدا....!
با به پایان رسیدن این ماه ،مارا از لوث گناه پاک نمای و با رفتنش ، از ورطه گناهان برهان و از نیکبخت ترین کسانی قرار ده که در آن به عبادت تو پرداخته اند و نصیبشان از همه بیشتر بوده وبیش از همه از آن بهره یافته اند.
                                                                                 (((نیایش چهل وپنجم صحیفه سجادیه)))