سلام.
از خوندن شعري كه گذاشتي لذت بردم ...
در جواب نظرت بايد بگم :
وقتي تا صبح بيدار باشي ساعت دو كه تازه اول وقته! نيمه شب تنها وقتيه كه آدم درست ميتونه روي كار تمركز كنه و دغدغه نهار و ظرفهاي كثيف و اين چيزها رو نداشته باشه. تازه! وقتي هم ميرم توي رختخواب دفترچه مو ميذارم كنارم و خيلي وقتها افكارم رو توي تاريكي و كورمال كورمال ثبت ميكنم ... بازم بگم؟ تعجبت كم شد؟
