نرسيده به درخت

كوچه باغي است كه از خواب خدا سبزتر است

و درآن عشق به اندازه پرهاي صداقت آبي است

مي روي تا ته آن كوچه كه از پشت بلوغ سر به در مي آرد

پس به سمت گل تنهايي مي پيچي

دو قدم مانده به گل

پاي فواره ي جاويد اساطير زمين مي ماني .

شعراتون واقعا زيبا هستن

شعرتون خيلي خيلي قشنگه

آفرين

شعر خوشكلي بود

ممنون

تا سلامي ديگر خدانگهدار